Από μικροί στην γειτονιά είμασταν όλοι αγαπημένοι σαν αδέρφια.Δεν τσακωνόμασταν ποτέ και δεν λέγαμε ποτέ κακιά κουβέντα ο ένας για τον άλλον.Φωνάζαμε τον καθένα μας με το όνομά του χωρίς να βγάζουμε "παρατσούκλια" για να μειώσουμε κάποιον.("κράνος" "μπέγκαρ'' "σιδερόδοντα" κτλ.)Δεν πλακωνόμασταν ποτέ στο ξύλο μεταξύ μας και στα διάφορα παιχνίδια που παίζαμε ( ποδόσφαιρο,κρυφτό,τρέξιμο,ξιλίκι) είμασταν δίκαιοι και χωρίς εντάσεις και βρισίδια.Σεβόμασταν τους μικρότερους ( Pipen,"Λάμπα"κτλ.) και δεν τους ρίχναμε σφαλιάρες ποτέ παρά τους μιλούσαμε με σεβασμό.Δεν κοροιδεύαμε ποτέ κάποιον που χτυπούσε η πάθαινε κάτι σοβαρό αλλά τον βοηθούσαμε να το ξεπεράσει.( όταν έριξε ο Πάρης τον ¨κυνηγό" από τις σκάλες της οικοδομής.)Στους γέρους και στις γριές της γειτονιάς τους μιλούσαμε στον πληθυντικό και πάντα με σκυμμένο το κεφάλι από ντροπή.( κυρά Ειρήνη "δρομέας")Το ίδιο και αυτοί βέβαια που μας αγαπούσαν τρελά.(Πανάγο μουλάρι του πυροβολικού!!!!.) Προστατεύαμε την περιουσία του άλλου και ποτέ δεν τρώγαμε από ξένους κήπους βερύκκοκα η κουκιά ούτε σπάγαμε τις λάμπες από τις κολόνες στην γειτονιά.Με τα παιδιά από τις άλλες γειτονιές παίζαμε αρμονικά χωρίς επεισόδια.( Θυμήσου τον Κόλλα και τον "τυρί").!!!Αγαπούσαμε τα ζώα και δεν χτυπούσαμε τις γάτες με φυσοκάλαμο και βελάκια με καρφίτσα, ούτε ρίχναμε με την σφεντόνα και το αεροβόλο στα σπουργίτια.( Μανωλιός...του την "έπαιξα".!!!).Με τα ποδήλατα πηγαίναμε ωραίες ανέμελες βόλτες χωρίς ακροβατικά και "ταρζανιές" ( "τουμπάκια" 98 "πεταλιές") Στην εφηβεία δεν καβαλούσαμε μηχανές κάνοντας σούζες (θείος φωτό 1336 μέρες νοσηλείας στο ΚΑΤ) παρά πηγαίναμε την βόλτα μας φορώντας κράνος και με χαμηλή ταχύτητα για να την απολαύσουμε.Ποτέ δεν παίρναμε κρυφά το αυτοκίνητο του πατέρα μας όταν κοιμόταν για να κάνουμε "μαγκιές" και κόντρες στην κατεχάκη και στο σκοπευτήριο( Lada θείου Κώστα με ξυλόπορτα στο πορτ παγκάζ).Αργότερα που αγοράσαμε τα πρώτα μας αμάξια οδηγούσαμε σύμφωνα με τον κ.ο.κ και ποτέ μεθυσμένοι ώστε να κυνδινέυουμε να ντελαπάρουμε έξω από καμιά ταβέρνα(Σκαφίδας,Yugo με κόμπρα στο καπώ).Γενικά ήμασταν μια παρέα "Αγγέλων" σε μια γωνιά της γής.
Αχ!!!!...... τι όμορφα αθώα χρόνια γεμάτα αγνότητα και αγάπη περάσαμε σε αυτή την γειτονιά.
Τα θυμάμαι καμιά φορά και θέλω να πάω στον χρόνο πίσω τότε που φορούσαμε κοντά παντελονάκια και τρώγαμε ψωμί με μορταδέλα στα σκαλιά του φούρνου και μας έβριζε ο κυρ Μπάμπης με τον "Ντούφη".
Χρόνια χωρίς άγχος και υποχρεώσεις που μας σημάδεψαν για όλη μας την ζωή.!!!
Φιλιά σε όλους όπου και αν είστε.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου