Κατέβηκα χθες στο Παγκράτι για κάτι δουλειές και καθώς διέσχιζα την Υμηττού κοιτάζω να δώ τι γίνεται στο "Απέριττο" την γνωστή καφετέρεια που "αράζαμε" τόσα χρόνια.Μόλις αντίκρυσα το θέαμα έπαθα πλάκα.Φρενάρω αμέσως και παρκάρω δεξιά.Νιώθω ένα σφίξιμο στο στομάχι για αυτό που είδα και αμέσως έρχεται στο μυαλό μου η εικόνα του cafe όταν είμασταν εμείς κάθε μέρα εδώ, που πίναμε τα φρέντο μας και η φωνές και τα γέλια ακούγονταν μέχρι το caprice.!!!!
Πω!πω! τι κατάντια και μιζέρια είναι αυτή.!!!!Πραγματικά ένιωσα διάφορα συναισθήματα μέσα μου αφού το μαγαζί αυτό ήταν ένα κομμάτι από την ζωή της παρέας μας για αρκετά χρόνια.Έίναι κάτι που δεν μπορείς να ξεχάσεις όσο και αν το θες.Ατελείωτες ώρες γέλιου και χαβαλέ σε συνδυασμό με τα άτομα που σύχναζαν εκεί, έκαναν μια ατμόσφαιρα πολύ ζεστή και φιλική και κανείς δεν ήθελε να πηγαίνει κάπου αλλού.Ότι ώρα και να πέρναγες θα έβρισκες κάποιον δικό σου να πείς 2 κουβέντες να πιείς έναν καφέ η μια μπύρα και να χαλαρώσεις.Τι να πρωτοθυμηθώ από τα αμέτρητα πρωινά αλλά και τα απίστευτα βράδια που περάσαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί σε εκείνο το πεζοδρόμιο της Υμηττού.
Μαζί με την πώληση του του συγκεκριμένου cafe πιστεύω ότι άρχισε να "χάνετε" και η παρέα μας σιγά σιγά.
Δεν πειράζει όμως η ζωή συνεχίζεται και οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι γιατί αλλιώς καήκαμε.
Υ.Γ Δείτε και φωτό για να πάθετε την κατάθλιψή σας και εσείς.!!!!!!
ΚΑΛΑΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΣΥΧΝΑΖΑΝ ΕΚΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου